Wat dinsdag de eerste zomerse dag zou worden, eindigde voor o zo velen in een grillige mare. Onze Fons is niet meer. Zijn plots en onverwacht overlijden sloeg menigeen met stomme verbazing. Vooral bestuursraden van diverse humanitaire en culturele verenigingen konden op zijn engagement rekenen en mochten ondervinden dat zijn “gepensioneerd zijn” niet kon geassocieerd worden met niets doen. Op vrijwillige basis waren zijn dagen goed gevuld en was “er zijn” en prestaties leveren erg herkenbaar, als ware het gratis talenten die hij in cadeauverpakking aan anderen liet geworden. Behulpzaam zijn, was zijn verslaving.
Van de ene op de andere dag is het voorbij. ’s Ochtends nog op Tiense markt met vrienden. In de namiddag een gepland fietstochtje. Met het vallen van de avond, valt ook het doek over een onvergetelijke vriend. Dinsdag 14 april… niets nog noteren noch aan te stippen. Alles voorbij.
